(ทูคัง) ไม้กันหมาของรุ่นพี่ ตอนพิเศษส่งท้าย : พี่เป็นของผม 2 (จบ)

ไม้กันหมาของรุ่นพี่ ตอนพิเศษส่งท้าย : พี่เป็นของผม 2 

[CUT จากจอยลดา]


“เงยหน้าหน่อย กูจะปลอบ” ดีนผงกหัวขึ้นจากลำคอตามคำพูดแล้วริมฝีปากก็สัมผัสกัน


ใบหน้าเงยรับแรงบดเบียดลงมาก่อนกดเคล้าคลึงหนักขึ้น ปากเปิดออกให้อีกคนทำตามใจตัวเอง ไม่ได้ห้ามปรามการกระทำที่ดูเหมือนจะดูดกลืนกันเข้าไป แขนกระชับลำคอคนด้านบนรั้งหาตัวอีก บทจูบหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ เหมือนเราไม่สามารถหยุดมันได้อีกต่อไปแล้ว

ร่างกายถูกดึงลุกจากโซฟา เอวโดนโอบกระชับแน่น ขาก้าวถอยไปด้านหลังตามแรงดันตรงหน้า รู้ตัวอีกที หลังก็แนบกับอะไรบางอย่าง ยังไม่ทันได้คิดว่าคืออะไร ตัวก็โดนดันถอยเข้าไปพร้อมเสียงกระแทกปิดดังขึ้น


ปัง!


ร่างกายถูกดันติดประตูห้องอย่างแรงจนสะเทือนทั้งบาน ปากผละจูบออกมาครางเสียงเบา ความเจ็บแผ่กระจายไปทั่วแผ่นหลัง

“โอ๊ย..หลังกู” ใบหน้าเหยเกปรากฏให้เห็น อารมณ์ความต้องการถูกดึงกระชากหายไป

“ผมดันพี่แรงไปหรอ ขอโทษครับ..” มือเลื่อนไปลูบหลังเบาๆไม่ได้ตั้งใจทำอีกคนเจ็บ

เขาไม่คิดว่าการปลอบของพี่บุ๊คจะทำให้มันมาไกลขนาดนี้ ตอนที่ดึงอีกคนมา เจ้าตัวก็ไม่ได้เอ่ยปากห้าม ยิ่งทำให้อารมณ์ตอนนี้เตลิดกว่าทุกครั้ง

“พวกนั้นด่าหัวกูแล้วมั้ง คุยเสียงดังแล้วยังปิดประตูเสียงดังอีก” บุ๊คขมวดคิ้วบ่นเสียงเบา มือยังลูบหลังตัวเองไปมา ความเจ็บทำให้เขาลืมไปแล้วว่ากำลังทำอะไรอยู่ แต่อีกคนไม่คิดแบบนั้น

“พี่ครับ.. สนใจผม” มุมปากถูกริมฝีปากตรงหน้ากดจูบลงมาเบาๆ คล้ายอ้อน ความสนใจกลับมาที่อีกคนทันที ปากตอบรับตะกุกตะกัก

“อะ เออ”


เหมือนเปิดสวิตซ์อีกครั้ง ริมฝีปากประกบเข้าหากันอย่างหนักหน่วง ร่างกายถูกเบียดติดประตูแทบขยับไม่ได้ ช่วงล่างโดนเข่าอีกคนสอดเข้ามาเสียดสีเบาๆ ทำให้ส่วนนั้นเริ่มมีปฏิกิริยา มือกำไหล่กว้างแน่นก่อนออกแรงแงะตัวเองจากประตูดันร่างอีกคนให้ถอยไปด้านหลัง

พอขาถอยมาชนขอบเตียง ร่างกายก็โดนกดแนบกับที่นอน คนตรงหน้าขยับตามขึ้นมาคร่อมร่างเขาไว้ ดีนเปิดปากให้อีกคนได้ทำตามใจบ้าง มือเค้นผิวใต้เนื้อผ้าอย่างหนักก่อนลูบขึ้นตามสีข้าง ร่างกายที่คร่อมทับอยู่สั่นเบาๆ แล้วลูบวนลงไปด้านล่าง มือปลดกางเกงอีกคนออกแล้วดึงส่วนนั้นออกมาขยับคลึงอย่างเบามือ

บุ๊คผละออกมาหอบหายใจ  มือเลื่อนลงไปสัมผัสส่วนนั้นของอีกคนบ้างก็ต้องตกใจที่มันตื่นขนาดนี้เพียงแค่จูบกัน คนด้านล่างยันตัวขึ้นนั่ง ริมฝีปากกระซิบเรียกพร้อมลมหายร้อนเป่ารดผิวแก้ม

“พะ พี่ครับ” บุ๊คขยับออกมามองอีกคน ใบหน้าเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ของคนด้านล่างทำให้มือเขาสั่นเบาๆ ความต้องการรุนแรงกว่าครั้งแรกที่เคยช่วยทำให้เขาเกิดอาการทำอะไรไม่ถูก

ทุกครั้งที่ช่วยกัน อย่าเรียกว่า ช่วยกันเลย ต้องเรียกว่า ‘มันทำให้เขาแค่คนเดียวมากกว่า’ ตั้งแต่ครั้งแรกเจ้าตัวก็ไม่เคยให้เขาได้สัมผัสส่วนนั้นอีกเลย

พอจะช่วย อีกคนก็บอกไม่เป็นไรแล้วหายไปในห้องน้ำเป็นชาติกว่าจะออกมาบางทีเขาก็หลับไปแล้ว อย่างตอนเย็นมันก็ไม่ให้เขาช่วย นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาได้สัมผัสเลยทำให้รู้สึกประหม่าร่วมด้วย

แล้วก็สะดุ้งเมื่ออีกคนรวบส่วนที่ตื่นตัวเข้าด้วยกัน มือกุมทับมือเขาอีกทีแล้วขยับเอง ส่วนที่แนบชิดกันทำให้รู้สึกมากกว่าที่เคย ความเสียวกระสันพุ่งขึ้นมาจนเบลอไปหมด

ดีนเลื่อนมืออีกข้างมาปลดกระดุมเสื้อคนด้านบนออกโดยที่เจ้าตัวไม่ทันสังเกต ตาไล่มองผิวที่ปรากฏออกมาตามรอยแยกของสาบเสื้อ พอกระดุมหลุดหมดแผง มือก็ดันมันเปิดกว้างอีกจนเห็นจุดนูนสีเข้มที่ซ่อนอยู่ได้ถนัดตา

อยากสัมผัส..


ร่างกายขยับก่อนความคิด ริมฝีปากอ้าครอบจุดบนอกแล้วตวัดลิ้นผ่านแผ่วเบา แต่ทำให้คนบนตักสะดุ้งเฮือก มือยันไหล่เขาออก แต่ดีนก็ขืนร่างกายไว้พร้อมดูดสิ่งที่อยู่ในปากอย่างแรงจนเกิดเสียง อีกคนตัวสั่น ใบหน้าแดงก่ำ แรงที่ดันตรงไหล่ลดลงเหลือเพียงเนื้อผ้าที่โดนขย้ำจนยู่ยี่

“ดะ อื้อ ดีน” ตาหลุบมองกลุ่มผมตรงหน้าอย่างสับสน ความคิดตีปนกันไปหมด ใจอยากดันออก แต่อีกใจก็อยากให้ทำอีก แล้วความคิดทุกอย่างก็โดนความเสียวจากด้านล่างกลบหายหมด ปล่อยให้อีกคนเล่นกับร่างกายตัวเอง

ยอดอกถูกขบเม้มจนชุ่มน้ำลายทั้งสองข้างพร้อมมือด้านล่างขยับเร่งขึ้น ร่างกายเกร็งตัวไม่นานเขาและอีกคนคงทนไม่ไหว กระทั่งเขาปลดปล่อยออกมา อีกคนก็ปล่อยตามออกมาติดๆ กัน

“แฮ่ก แฮ่ก” ใบหน้าซบลาดไหล่อย่างเหนื่อยหอบ ตาลืมมองเสื้อผ้าที่เลอะไปด้วยทั้งของเขาและอีกคนพลางคิดในใจ พอมาทำพร้อมกันแบบนี้แล้วเละกว่าเดิมอีก ขณะที่กำลังปรับลมหายใจ เสียงทุ้มก็เอ่ยขึ้น

“ทำกัน ..” บุ๊คชะงักดันตัวมองอีกคน แล้วถามออกไปอย่างไม่มั่นใจในสิ่งที่ได้ยิน

“พูดอะไรนะ”

“ทำกันครับ” คนตรงหน้าพูดออกมาชัดเจน

บุ๊คนั่งนิ่ง ตาสบอีกคนที่แววตายังเจือแรงอารมณ์ใจก็สั่นเบาๆ ดีนเลื่อนใบหน้าเข้าหาอีกครั้ง ริมฝีปากกดจูบคางมนก่อนไล้ไปตามสันกรามแล้วถามย้ำ

“ทำนะ” ปากเลื่อนขึ้นไปถึงใบหูแล้วขบเบาๆ ค่อยแรงขึ้นจนคนบนตักเอ่ยออกมาเสียงสั่น

“มะ ไม่มีถุงยาง” มุมปากกระตุกยิ้ม มือดันคนด้านบนลงแล้วเดินไปหยิบของที่วางอยู่ข้างกระเป๋าเสื้อผ้าตัวเองมา

ถ้าไม่บังเอิญเปิดดูก่อน ตอนนี้มันคงลงไปนอนอยู่ก้นถังขยะแล้ว บุ๊คมองตามอย่างไม่เข้าใจก่อนตาโตเมื่อเห็นของในมืออีกคนที่ถือมา ปากเอ่ยถามตะกุกตะกัก

“กะ กูให้เอาไปทิ้งแล้วไม่ใช่หรอวะ”

“ก็มันยังใช้ได้” ดีนพูดด้วยสีหน้าปกติในขณะที่อีกคนหลบตามองไปทางอื่นอย่างกระดากอาย

มันจะคิดว่ากูเป็นคนยังไง ในถุงเต็มไปด้วยอะไรบ้างก็ไม่รู้  แต่รู้สึกว่าของในนั้นโคตรจะพร้อมออกรบเลย ตอนนั้นตาเห็นแค่กล่องถุงยางก็อยากปาถุงใส่หัวคนซื้อแล้ว


ไอ้บิน!


ดีนเดินมาหยุดตรงหน้าบุ๊คแล้วก็โยนถุงสีทึบลงบนเตียงทำให้คนที่นั่งอยู่สะดุ้งเบาๆ มือเลื่อนปลดกระดุมเสื้อตัวเองและถอดมันออก เรียกสายตาอีกคนให้เผลอมองตาม

สิ่งที่ปกคลุมร่างกายค่อยหลุดจากร่างเผยให้เห็น ไหล่กว้างที่มีรอยแดงจากฝีมือเขา หน้าอกไล่ลงมากล้ามหน้าท้องที่บุ๊คเห็นมาตลอดเทอม แต่ทำยังไงก็ไม่ชินตาสักที

“ทำกันนะ” ปลายนิ้วยื่นแตะใต้คางไล้ไปตามสันกราม แล้วดันใบหน้าให้เงยขึ้นรับริมฝีปากตัวเองที่กดจูบลงไป มือเลื่อนลงมาตามลำคอก่อนสอดเข้าไปใต้เนื้อผ้าแล้วรั้งให้หลุดจากไหล่

ใจคนด้านล่างเต้นตึกตักกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น พวกเขากำลังจะก้าวข้ามอีกขั้นของความสัมพันธ์แล้ว

บุ๊คดึงกางเกงอีกคนลง คนตรงหน้าก็ให้ความร่วมมืออย่างดีจนมันหลุดจากร่างกายไปอีกชิ้น ตอนนี้ร่างตรงหน้าเปลือยเปล่าทั้งตัวต่างจากเขาที่ยังมีกางเกงและเสื้อติดแขนอยู่ แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรค มือตวัดเอวตรงหน้ารั้งเข้าหาตัว อีกคนก็ขยับขึ้นมานั่งคร่อมบนตัก ริมฝีปากบดจูบกันอย่างหนักหน่วง

ดีนเอื้อมมือลงไปจัดการกับกางเกงบุ๊คบ้าง มือดันร่างกายอีกคนขยับไปกลางเตียง กางเกงค่อยลนลงจนหลุดจากร่างกายสำเร็จ ช่วงล่างที่ไร้เสื้อผ้าแนบชิดกันทำให้ความต้องการยิ่งพุ่งสูงขึ้น

ส่วนที่ตื่นตัวเสียดสีกันเรียกเสียงครางจากทั้งคู่ได้เป็นอย่างดี บุ๊คพลิกตัวกดอีกคนลงกับเตียง เข่าขยับสอดใต้ขา ดีนรีบผละจูบออกมาอย่างตกใจก่อนเอ่ยถามเสียงเบาแทบไม่ได้ยิน

“เอ่อ พี่..ทำ?” บุ๊คมองคนด้านล่างนิ่ง ความหมายที่บอกว่าทำกัน ไม่ใช่ว่าให้เขาเป็นคนทำหรอกหรอ คิดแล้วก็ถามกลับ

“ได้ไหม” แล้วอีกคนก็นิ่งไปเหมือนกัน

ดีนมองคนตรงหน้าอย่างชั่งใจ ตั้งแต่ที่รู้ว่าตัวเองหันมาสนใจผู้ชาย ในหัวตอนนั้นก็แค่อยากลอง ไม่ได้นึกถึงว่า.. ถ้าตัวเองเป็นคนถูกกระทำ แต่ถ้าคนทำเป็นคนที่เขารัก.. พูดยากว่ะ

ถ้าเป็น พี่บุ๊ค งั้น.. ยอม (ก็ได้วะ) ถึงอีกใจจะอยากทำเองก็เถอะ

ถ้ารู้ว่าจะเป็นคนโดน

คงเตรียมใจตั้งแต่อยู่หอแล้วเนี่ย


“ผมขอเตรียมใจก่อน” พูดแล้วนอนหลับตานิ่ง ขอสะกดจิตตัวเองก่อน พี่อย่าเพิ่งหมดอารมณ์ ดีนคร่ำครวญในใจ ไม่ได้รู้เลยว่าตัวเองกำลังถูกอีกคนมองด้วยสายตาแบบไหน

บุ๊คมองแล้วก็เกิดลังเล แววตาสุดท้ายที่สบกันก่อนอีกคนหลับตาลง มันสั่น.. หรือจะหยุดแค่นี้ดี พวกเขาไม่เคยคุยเรื่องนี้กันมาก่อน คิดแล้วจะถอยร่างกายออกมา แต่คนที่นอนนิ่งอยู่นานลืมตาพูดขึ้นก่อน

“ทำเลยครับ” ความแน่วแน่ในแววตาทำให้บุ๊คเกิดอาการอึกอัก

“กะ กู..”

“ทำเลย ผมพร้อมแล้ว” ความคิดในหัววิ่งชนกันไปมา ตกใจที่มันยอมจริงๆ กับ ทำยังไงวะ

ถึงเขาจะชอบผู้ชายแต่ไม่เคยคิดถึงขั้นนี้ไง พอรู้ว่าต้องทำทางไหน แต่.. จับใส่เลยหรอ? ดีนเหมือนรู้ว่าเขากำลังกังวลอะไร เจ้าตัวก็พูดออกมาเสียงเรียบ

“ใช้นิ้วเบิกทางก่อน” อ้อ นิ้ว เออได้

ตาหลุบมองช่องทางปิดสนิทแล้วลำคอก็เผลอกลืนน้ำลายเบาๆ มือเลื่อนลงไปแตะปากทางแล้วดันพรวดเข้าไปจนสุดนิ้ว อีกคนร้องออกมาเสียงหลง

“โอ๊ย! เจ็บสัด ..”

“อะ ไอ้ดีน” บุ๊คตกใจเสียงร้อง มือกระชากนิ้วที่โดนช่องทางตอดรัดแน่นออกอย่างแรงทำให้ร่างกายอีกคนกระตุกด้วยความเจ็บ

“แม่งเอ้ย..” ปากเผลอสถบอย่างห้ามไม่ทันก่อนเม้มเข้าหากันแน่น ความเจ็บตีขึ้นมาตามแนวไขสันหลัง น้ำตารื้นขอบตาเลยกู

“มึงเป็นไง” บุ๊คจะดูตรงนั้นก็โดนเสียงห้ามไว้

“พี่อย่าเพิ่งจับตัวผม” อารมณ์สวาทหดหมดเลยกู พี่เล่นดันเข้ามาทีเดียวแล้วกระชากออกไปอีก

ดีนนอนขมวดคิ้วแน่นก่อนผ่อนลมหายใจ เรียกขวัญตัวเองกลับมาใหม่ คิดว่าควรขยายความให้พี่เขาเข้าใจมากกว่านี้ แล้วปากก็พูดออกไปทั้งที่ยังหลับตาอยู่

“ผมโอเคครับ พี่ทำใหม่ ขอแบบค่อยๆ เข้ามาก่อน”
ความเจ็บปวดเมื่อกี้ทำให้ใจสั่นเล็กน้อย ดีนข่มใจพยายามคลายตัวไม่เกร็ง แต่นอนรออยู่นานก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ตาลืมมองก็เห็นคนด้านบนจ้องมานิ่ง ปากเลยเรียกอีกคน “พี่ได้ยินผมไหม ..” แล้วกำลังจะพูดต่อ เสียงตรงหน้าก็สวนมาพร้อมถอยตัวไปด้านหลัง

“ไม่เอาแล้วแม่ง” ห๊ะ คิ้วขมวดเป็นปมหลังจากได้ยิน

“พี่บุ๊ค ขนาดนี้แล้วนะ พี่เสียบผมมาหนึ่งนิ้วแล้วเนี่ย” พูดจบก็กระดากปาก แค่นิ้วเดียวกูยังร้องเหมือนโดนเชือด ถ้าเจอของจริง.. แล้วขนาดของพวกเขาก็ไม่ได้ต่างกันมาก ไอ้ดีน มึงเดินขาถ่างแน่ แต่อีกคนก็ส่ายหน้า

“กูขยับช่วยแทนแล้วกัน” ดีนเงิบอีกรอบ นี่พูดจริงหรอ  ตาจ้องอีกคนที่ถอยออกตามคำพูด มือก็เอื้อมไปเกี่ยวเอวคนตรงหน้ากลับมาจนอะไรๆ ที่ตื่นตัวสัมผัสกัน

“พี่ครับ อารมณ์มันมาไกลกว่าจะแค่ช่วยกันแล้วนะ” ปากพูดอ้อน ส่วนล่างก็ขยับให้เสียดสีกันเบาๆ ใบหน้าอีกคนแดงก่ำเหมือนทนไม่ไหวแล้วแต่ก็ยังข่มความต้องการของตัวเอง

“แต่มึงเจ็บ..”

“พี่ก็ค่อยๆ ก่อน”

อีกคนยังยืนยันให้ทำ ใบหน้าก็ส่ายปฏิเสธอย่างไม่ยอม เขายังจำใบหน้าเจ็บปวดของคนด้านล่างได้ติดตา ทำไม่ลงว่ะ บอกให้ค่อยทำเดี๋ยวก็เข้าอีหรอบเดิม มันก็ร้องจ๊ากเจ็บอีก พอ เลิก ตั้งใจแน่วแน่ ปากก็ปฏิเสธออกไปเสียงแข็ง

“กูไม่เอาแล้ว” ดีนเงียบหลังจากได้ยิน ตาจ้องคนพูด บุ๊คเห็นอีกคนนิ่งก็คิดว่าคงเข้าใจแล้วเลยพูดต่อ

“เดี๋ยวกูช่วยมึง แล้วก็..เฮ้ย!” ยังพูดไม่ทันจบ ร่างกายก็โดนพลิกให้ลงไปนอนด้านล่างแทนแล้วอีกคนก็ขยับขึ้นมานั่งทับส่วนนั้นของตัวเองเบาๆ

“พี่ไม่เอา ผมเอาเอง” บุ๊คได้ยินแบบนั้นก็ร้องห้าม มือดันไหล่อีกคนลงจากตัว

“ไม่ๆ ห้ามเอาของกูใส่ตัวมึง” ใบหน้าส่ายไปมายืนยันคำพูด

“พี่บุ๊ค” อีกคนเรียกเขาเสียงเรียบ บุ๊คก็พยายามโน้มน้าวให้เจ้าตัวเปลี่ยนใจ

“มึงเจ็บจะตายแล้วนะ”

“ผมไม่เป็นไรแล้ว”

“ไม่เอาเว้ย” มือพยายามดันอีกคนลงจากตัวอีก แต่ดีนก็ขืนไว้

“พี่จะเถียงกับผมแบบนี้ทั้งคืนหรอ”

“ก็กูบอกว่าไม่เอาไง”

“งั้นผมเอาพี่เอง!” ดีนตะโกนออกมาอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย บุ๊คชะงัก แต่ปากก็ยังปฏิเสธ

“ห้ามใส่—” ยังพูดไม่จบ คนด้านบนก็พูดตัดออกมาเสียงนิ่ง

“ผมใส่เองครับ” 

“ห๊ะ ..?” บุ๊คมองคนตรงหน้าอย่างงงๆ ใส่เอง? คนด้านบนไม่ขยายความให้คนงงเข้าใจเพิ่ม เจ้าตัวก้มซุกไซ้ลำคอปลุกอารมณ์ที่ค้างต่อทันที

“ผมเอาพี่เอง เพราะงั้นนอนเฉยๆ ก็พอ” อีกคนเหมือนสมองหยุดทำงานไปชั่วขณะ แล้วสติก็กลับมาเมื่อผิวถูกขบอย่างแรงจนขึ้นสี ร่างกายเสียววูบไปถึงท้องน้อย มือยึดไหล่กว้างไว้

“ดะ เดี๋ยว”

“ไม่เดี๋ยวแล้ว พี่ไม่ทำ ผมทำเอง” ปลายลิ้นตวัดผ่านยอดอกพร้อมดูดดึงอย่างหนักหน่วง บุ๊คเค้นเสียงเรียกอีกคน

“เดี๋ยว!” ดีนเงยหน้ามอง

“จะ.. ทำ?”

“ยอมไหม?” คำถามส่งกลับมาทำเอาบุ๊คชะงัก

“เอ่อ..” แล้วหัวก็รู้สึกตื้อคิดอะไรไม่ออก

ถามว่ายอมให้อีกคนได้แตะส่วนนั้นของตัวเองไหมก็รู้สึกลำบากใจนิดหน่อย แต่ดีนก็ยังยอมเขามาแล้ว งั้นเขาควรตอบว่าอะไรดี.. แต่เห็นมันทำหน้าเจ็บแล้วสารภาพว่าก็รู้สึกกลัวนิดหน่อยเหมือนกัน

“ผมยังยอมพี่เลยนะ”

“ตะ แต่กูใส่แค่นิ้วเดียว” จบคำ ริมฝีปากดีนกระตุกยิ้มทันที บุ๊คมองแล้วก็ไม่เข้าใจ

“ครับ” ครับไรของมันวะ

ดีนอาศัยช่วงที่อีกคนจ้องมาอย่างงงงวยแทรกตัวไปอยู่ตรงหว่างขาคนด้านล่างช้าๆ ริมฝีปากเผลอกระตุกยิ้มอีกเหมือนเรียกให้อีกคนจ้องมุมปากตัวเองโดยไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้สภาพพวกเขาทั้งคู่เป็นแบบไหน

“งั้นผมทำให้เท่ากันก่อนแล้วค่อยดูอีกทีว่าพี่จะว่าไง” กว่าบุ๊คจะเข้าใจที่ดีนพูด ช่องทางก็ถูกปลายนิ้วกดผ่านเข้ามาแล้ว

“อะ โอ๊ย เชี่ยเจ็บ”

“แค่ข้อเดียวเอง” รู้สึกเหมือนจะต่างจากตอนที่ตัวเองทำ ความเหนอะหนะบางอย่างเป็นตัวหล่อลื่นให้นิ้วอีกคนขยับดันลึกเข้ามาเรื่อยๆ

“เข้าไปอีกข้อแล้วครับ” ร่างกายสั่นระริกอย่างห้ามไม่อยู่ ปากเริ่มหอบหายใจแต่ก็อดเถียงอีกคนกลับไปไม่ได้

“จำเป็นต้องพูดหรอ แฮ่ก อึก ดะ ดีน” เข่าที่เผลอหุบเข้าหากันโดนจับแยกออกพร้อมปลายนิ้วขยับดันเข้ามาจนสุด

ที่มันไหลลื่นขนาดนี้ เพราะตอนคุยกันคนด้านล่างมัวแต่สนใจรอยยิ้มเลยไม่เห็นว่าเขาหยิบเจลหล่อลื่นมาชะโลมนิ้วตัวเองจนชุ่ม ความจริงมันควรมีตัวช่วย เพื่อลดอาการเสียด

อุปกรณ์พร้อมขนาดนี้แต่พี่ก็ไม่ใช้ นึกถึงเมื่อกี้ก้นก็เจ็บแปล๊บขึ้นมาทันที ดีนรีบปัดมันทิ้งแล้วดึงตัวเองกลับมาสนใจคนที่นอนหอบใต้ร่างอีกครั้ง

“สุดแล้ว ผมขยับนะ” นิ้วขยับตามคำพูด คนด้านล่างร้องห้ามไม่ทัน

“ดะ เดี๋ยวๆ มัน อึก”  ตาจ้องช่องทางด้านล่างดูดกลืนปลายนิ้วตัวเองเข้าไปแล้วก็รู้สึกลำคอแห้งผากขึ้นมา คิดว่าถ้าเป็นอย่างอื่นมันจะรู้สึกดีแค่ไหนแล้วก็เผลอดันอีกนิ้วเข้าไป

ปากอดรายงานคนที่นอนหอบหายใจบีบแขนเขาแน่นไม่ได้ พอเห็นใบหน้าเก้อเขิน ทำอะไรไม่ถูกของอีกคนเหมือนความต้องการของตัวเองยิ่งเพิ่มขึ้น

“ได้อีกนิ้วแล้ว พี่บุ๊ค” คนฟังอยากดึงมันมาปิดปากให้เลิกพูดสักที ไม่ต้องรายการขนาดนี้ก็ได้ ตอนนี้รู้อย่างเดียวคือ เสียวจะตายแล้วแม่ง ความเจ็บก่อนหน้านี้มันหายไปไหนหมดแล้วไม่รู้

ดีนก้มดูดจุดนูนบนอกที่ขึ้นสีจัดตามใบหน้าอีกคนอย่างนึกชอบ ปลายลิ้นตวัดสลับขบอย่างหยุดไม่ได้ มือก็ขยับเร่งอีก ตาเหลือบมองคนด้านล่างที่นอนหอบหลับตาแน่น มาถึงขนาดนี้คงไม่บอกให้พอหรอกนะ  แล้วมือก็ดันอีกนิ้วเข้าไปเบิกทางอีก ดีนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เพราะมัวแต่เถียงกันก่อนหน้านี้


“สามนิ้วแล้วครับ”

“อื้ออ” ไม่มีเสียงห้ามอีกต่อไป มีแค่เสียงครางปล่อยออกมาเรียกรอยยิ้มจากคนด้านบน ดีนผละจากอกไปกระซิบข้างหู

“ให้ใส่นะ” พอไม่มีเสียงตอบ เขาก็คิดเองเออเอง มือดึงนิ้วตัวเองออกกะทันหัน คนใต้ร่างผวาตาม ตาลืมมองมาอย่างไม่เข้าใจ

ดีนเอื้อมหยิบหมอนมาสอดใต้เอวอีกคนให้ช่องทางนั้นเด่นขึ้นมา ตาจ้องทางเข้าเหมือนกำลังเชิญชวนกัน ลิ้นก็เผลอเลียริมฝีปากตัวเองเล็กน้อย มือหยิบถุงยางมาใส่อย่างเร่งรีบก่อนกดตัวเข้าไปด้านในช้าๆ ช่องทางเกร็งตัวรัดจนแทบขยับไม่ได้

“โอ๊ย! ดะ ดีน” ความเจ็บปวดตีขึ้นมากลบอารมณ์ก่อนหน้านี้หายหมดเกรี้ยง ริมฝีปากขบเข้าหากันแน่น เจ็บแม่ง..

ความรู้สึกเจ็บรุนแรงจากด้านล่างทำให้น้ำตาไหลลงมาก่อนหยดซึมหายไปบนที่นอน ขาพาดตักอีกคนสั่นระริก

“โคตรรัดแม่ง พี่ผ่อนหน่อย ผมเพิ่งเข้าไปได้แค่หัวเอง”

“ผ่อน อึก ยังไง ทำไม่เป็น” ถึงจะเจ็บจนพูดอะไรไม่ออก แต่ก็ยังพยายามตอบกลับไป

“อย่ารัดแน่นครับ เดี๋ยวล่มปากอ่าว ผมอุตส่าห์ฝึกตัวเองให้อึดๆ” บุ๊คไม่สนใจแล้วว่าอีกคนพูดอะไร ตอนนี้มีแค่ความเจ็บอย่างเดียวที่เขารู้สึก ปากพูดออกไปเสียงแผ่ว

“เจ็บ.. มึงหยุดดันก่อน”


ดีนชะงัก หน้าเงยมองคนด้านล่างที่ยกแขนขึ้นมาพาดหน้าตัวเองเหมือนบังอะไรบางอย่าง มือเอื้อมไปดันแขนอีกคนออก แต่เจ้าตัวก็ขืนไว้ เขาเลยกดตัวดันเข้าไปอีก

ลมหายใจอีกคนติดขัด แขนโดนดันขึ้นเหนือหัวอย่างง่ายดาย ตาจ้องใบหน้าที่เอียงหลบไปด้านข้างเหมือนซ่อนอะไร.. บางอย่างสะท้อนกับแสงไฟในห้อง แล้วเขาก็เพิ่งรู้ตัว

“พี่ครับ..” ดีนกดจูบหางตาที่ชุ่มด้วยน้ำตาของอีกคนแผ่วเบา ปากจูบซับไล่ลงมาถึงกกหู แล้วขยับไปทำอีกข้างเหมือนกัน มือสั่นยกมาบีบไหล่เขาแน่น

ตามองริมฝีปากตรงหน้าที่เม้มเข้าหากันก่อนประกบจูบลงไปให้คล้ายออก ปลายลิ้นหยอกล้อให้อีกคนผ่อนอาการเกร็ง นิ้วคลึงยอดอกจนหูเริ่มได้ยินเสียงครางแผ่วเบา เอวค่อยขยับดันจนช่วงล่างแนบสนิทกัน เขาก็ผละออกมาพูดข้างใบหูแดงก่ำ

“หมดแล้ว พี่บุ๊ค” ริมฝีปากเลื่อนมาจูบข้างแก้ม เอวขยับออกแล้วกดเข้าไปใหม่ช้าๆ เสียงทุ้มพูดกระซิบ “พี่เป็นของผม” แล้วช่วงล่างก็ขยับเร่งอีกนิด คนใต้ร่างยังตั้งตัวไม่ทันรีบพูดออกมาเสียงสั่นปนหอบ

“บะ อึก เบาก่อน”

“เบาไม่ได้แล้ว” พูดพร้อมโถมตัวเข้าใส่จนอีกคนเงยหน้าหอบหายใจ ปากพยายามเค้นเสียงพูดกระท่อนกระแท่น

“จะ ใจเย็น อ๊ะ แม่ง..” พอส่วนปลายขยับชนจุดนึงเข้า แรงตอดภายในก็รัดแน่นกว่าเดิม ดีนหัวเราะในลำคอ ตาสบคนด้านล่างที่มองมาด้วยแววตาสั่นๆ

“ดะ ดีน ตรงนั้น ไม่.. อื้ออ” เขาพยักหน้าให้แล้วเร่งเครื่องชนจุดนั้นซ้ำๆ เรียกเสียงครางจากอีกคนไม่หยุด



จังหวะเร่งเร้าสลับเนิบนาบทำให้ร่างกายสั่นสะท้าน มือกำแขนอีกคนแน่นก่อนแรงขยับจากด้านบนจะโถมเข้ามาไม่มีเวลาให้พักหายใจ เขาปลดปล่อยไปแล้วกำลังจะปล่อยอีกครั้งก็อดพูดไม่ได้

“มึงจะนานปะ อื้ออ แล้ว”

“ผมฝึก แฮ่ก ความอดทน อืมม เพื่อการนี้” อีกคนพูดจบก็ดึงออกทั้งที่ยังไม่เสร็จ

บุ๊คสะดุ้งเฮือกนอนหอบอยู่ท่าเดิม ช่องทางเต้นตุบ ตุบ ตามเสียงหัวใจที่เต้นรัว ตาเลื่อนสบคนที่จ้องมา แรงอารมณ์ในแววตาทำให้รู้สึกขนลุกเกลียวทั่วร่าง เหมือนตัวเองกำลังจะโดนกลืนกินในไม่ช้า

“เปลี่ยนท่ากัน” ร่างกายโดนจับพลิกคว่ำ แขนเท้าบนที่นอนอัตโนมัติ สะโพกถูกรั้งขึ้นยังไม่ทันได้พูดอะไร คนด้านหลังก็กดส่วนนั้นเข้ามาทันที

“อื้ออ แม่ง..” มือกำหมัดแน่น ขาสั่นจนอีกคนต้องกระชับมือที่เอวแน่น ส่วนนั้นถอนออกไปเกือบสุดแล้วดันกลับเข้ามาอีกครั้ง บุ๊คพูดเสียงเบา

“ละ ลึกไป อึก”

“พี่รัดผมแน่นมากเลย”

“ยะ หยุดพูด” ดีนจ้องใบหูสีเข้มของอีกคน ปากเผลอกระตุกยิ้ม

“ไม่พูดก็ได้ครับ” แล้วก็จัดเต็มจนคนด้านล่างเกือบชนหัวเตียง บุ๊คก่นด่าอีกคนในใจ ถ้าจะใส่เต็มขนาดนี้ มึงกลับไปพูดแบบเดิมเถอะ แบบนี้ กูไม่ไหว..


“ดะ ดีน” ปากเรียกอีกคนเสียงสั่น รู้สึกว่าตัวเองใกล้จะปล่อยอีกรอบแล้ว คนด้านหลังก็ตอบกลับมาเหมือนรู้ความคิดเขา

“ใกล้แล้วครับ” แล้วขยับกระแทกกระทั้นโดนจุดกระสันไม่ยั้ง

“บะ เบา”

“รัวแล้วไม่มีถอยจนกว่าจะปล่อยหมด”

“อะ ไอ้ อื้ออ” อยากด่าแต่ก็ต้องกลืนคำพูดทุกอย่างลงคอแล้วครางออกมาแทน

“พูดไม่ อืมม เพราะเลยครับ” ใบหน้าโน้มลงมาหาแล้วขบใบหูแดงก่ำตรงหน้า คนใต้ร่างสะดุ้งเฮือก มือกำผ้าปูสั่นเทา

“อีกนิด” มืออีกข้างยกดันหัวเตียงไว้เมื่ออีกคนขยับรัวใส่มาไม่หยุด

“หัวกูจะชนเตียง! อึก บะ เบา” อีกคนเหมือนจะเห็นใจเขา ส่วนนั้นขยับช้าลงหนึ่งจังหวะ แต่เน้นชนจุดกระสัน มือที่ยันหัวเตียงสั่นระริก

“พี่พูดอีก”

“อะ อื้อ ไร” ปากอือเออออกไป หูไม่ทันฟังสิ่งที่อีกคนพูด

“พูดอีกพี่บุ๊ค อืมม เสียงพี่เหมือนสารกระตุ้นผม” พอได้ยินแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองจะวูบ พูดบ้าอะไรไม่อายปากเลยแม่ง

“กู มะ ไม่พูด”

“จะพูดไหมครับ” เสียงนิ่งเอ่ยออกมาพร้อมจังหวะลดลงกะทันหันทำให้บุ๊คที่ใกล้ปลดปล่อยตั้งตัวไม่ทัน ส่วนตื่นตัวเหมือนโดนมือที่มองไม่เห็นมาทาบปิดไว้

ทรมาน ..


ดีนยังคงขยับเนิบนาบทั้งที่ตัวเองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน แต่ก็อยากแกล้งคนตัวสั่นตรงหน้าให้พูดออกมา มือดึงสะโพกเข้าหาตัวเองพร้อมสวนกระแทกเข้าไปย้ำจุดนั้นเน้นๆ อีกคนเรียกเขาอย่างทนไม่ไหว

“ดะ อึก ดีน”

“ว่าไงครับ”

“ระ เร็ว”

“เมื่อกี้บอกให้เบา?” อีกคนหันมามองเขม็ง

“ไอ้ อื้อ!” บุ๊คเกือบกัดลิ้นตัวเองเมื่อจังหวะเนิบนาบกลับมาเร่งเร้าตามเดิม ส่วนที่ทรมานก็ปลดปล่อยออกมาทันที อีกคนเร่งขยับแล้วไม่นานก็ปล่อยตามออกมา


ดีนทิ้งตัวนอนทับร่างอีกคนที่นอนคว่ำหน้าหอบหายใจก่อนยืดตัวขึ้นถอนส่วนนั้นออกเรียกเสียงครางจากคนที่นอนอยู่เบาๆ

มือดึงถุงยางโยนลงข้างเตียงแล้วจับอีกคนให้กลับมานอนหงายตามเดิม ตามองใบหน้าคนที่ยังนอนหลับตาหอบหายใจไล่ลงมาถึงช่วงล่างแล้วส่วนที่เพิ่งปลดปล่อยก็ผงกหัวอีกครั้ง

โคตรเร้าอารมณ์เลยให้ตาย ..


ตามองหากล่องถุงยางที่แกะไปก่อนหน้านี้แต่ไม่เจอ รวมทั้งถุงสีทึบและผ้าห่มด้วย คงโดนพวกเขาปัดตกเตียงหมดแล้ว กะจะไปดูของข้างเตียง แต่ตาดันเผลอกลับมามองใบหน้าแดงก่ำของอีกคน สมองก็ตัดทุกอย่างแล้วทำตามความต้องการของตัวเองทันที

“พี่บุ๊ค..” ดีนโน้มตัวหาคนใต้ร่างพร้อมเสียงอ้อน อีกคนตอบรับอื้ออึ่งในลำคอ ไม่ได้ลืมตาขึ้นมามองกัน

มือเนียนดันขาคนด้านล่างแยกออกก่อนจับอีกข้างพาดบ่าตัวเองช้าๆ แล้วกดส่วนตื่นตัวเข้าไปด้านในโดยไม่บอกไม่กล่าว

ผัวะ!


บุ๊คสะดุ้งมือเผลอฟาดบ่าตรงหน้าอย่างแรงแล้วก็ต้องเม้มปากแน่นเมื่ออีกคนถอนตัวเองออกแล้วกดซ้ำเข้ามาใหม่

“อื้ออ” เอวจะขยับถอยก็ติดมือที่เลื่อนมากระชับต้นขาบนบ่าทำให้หนีไม่ได้ ขาอีกข้างถูกดันให้แยกออกอีก

“อืมมม พี่บุ๊ค” เสียงแหบพร่าเรียกคนใต้ร่าง ริมฝีปากกดจูบตามสันกรามไล้ลงมาตามลำคอ “พี่ยั่วผม” บุ๊คได้ยินแบบนั้นก็ลืมตาจ้องคนพูด

“กะ กูไปยั่วมึง.. อื้อ!” ส่วนล่างถอนออกแล้วกระแทกซ้ำเข้ามาก่อนขยับเร่งจังหวะจนอีกคนพูดไม่ออก

พายุโหมกระหน่ำอีกรอบ ริมฝีปากฟาดฟันกันจนบวมเจ่อ บรรยากาศในห้องร้อนระอุขึ้นอีก แรงถาโถมที่ส่งผ่านมาทำให้ลำตัวบิดเร้าด้วยความกระสัน แล้วไม่นานบุ๊คก็ปล่อยออกมาอีกอย่างกลั้นไม่ไหว อีกคนก็เร่งตัวแล้วปล่อยออกมาตามกัน


เสียงหอบหายใจดังประสานกัน มือค่อยรั้งขาบนบ่าที่สั่นเกร็งลงมาช้าๆ ก่อนล้มตัวทับกอดคนใต้ร่างนิ่ง ริมฝีปากกดจูบบนผิวอกเบาๆ บุ๊คขยับตัวด้วยความรู้สึกไม่สบายตัวเมื่อส่วนนั้นยังค้างอยู่ในช่องทางเขา

“อึดอัด..”

“ขอพักในตัวพี่ก่อนไม่ได้หรอ” จบคำ มือบุ๊คก็ฟาดบนไหล่กว้างอย่างแรง

ผัวะ!


“อ๊ะ พะ พอ” อีกคนขยับช่วงล่างเหมือนแกล้งแล้วหยุดนิ่ง

“อย่าตีกันนะ” ใบหน้าคลอเคลียไหล่ตรงหน้าอย่างอ้อน บุ๊คยกมือขึ้นมาลูบผมนิ่มเบาๆ

“เอาออกดิ อึดอัด” อีกคนพยักหน้าดึงส่วนนั้นออก บุ๊คนิ่วหน้าเม้มปากแน่น

พอดึงออกหมดแล้ว ดีนก็ขยับมานอนข้างๆ มือดึงคนข้างตัวเข้ามากอด เสียงคนในอ้อมแขนพูดแผ่วเบา “ง่วง..” ดีนกดจูบข้างแก้ม

“นอนกัน”

“อืม..” แล้วทั้งคู่ก็ผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว เจ้าตัวเหนื่อยจนไม่ได้สนใจว่าช่องทางของตัวเองยังมีน้ำของอีกคนค้างอยู่ภายใน




...


บุ๊คตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกไม่สบายตัวทั้งที่เผลอหลับไปแล้ว ตากระพริบช้าๆ ไฟในห้องยังทำงานอย่างดี ความสว่างของมันทำให้เห็นสภาพเตียงชัดเจน แต่เขาไม่ได้สนใจ ตอนนี้รู้สึกอัดอึดจนอยากอาบน้ำให้สบายตัว

มือดึงแขนอีกคนที่พาดเอวตัวเองออกแล้วค่อยลุกขึ้ใบหน้ายู่เข้าหากัน ร่างกายปวดทั้งตัวเหมือนโดนยำตีนมา แค่ขยับลุกนั่งยังหอบแฮ่ก มือดันตัวกับที่นอนแล้วฝืนมาจนถึงปลายเตียง พอก้าวขาลงมายืน ร่างกายก็ทรุดฮวบกระแทกพื้นห้องทันที

ตุบ!


“ไอ้เชี่ย..ก้นกู” เสียงเหมือนของหนักตกพร้อมเสียงสถบเรียกให้ดีนลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห็นร่างนึงนั่งทำหน้าเหยเกอยู่ปลายเตียง เขาตกใจรีบลุกไปหาอีกคน

“พี่บุ๊ค! ไปนั่งทำอะไรบนพื้นครับ ผมช่วย” แขนกอดเอวดึงร่างที่ยังเปลือยเปล่าให้ลุกขึ้น

“เออ ขาแม่งสั่นสัด” บุ๊คสถบออกมาอีกรอบอย่างขัดใจ  ขาแม่งสั่นระริกเหมือนไปเข้าค่ายมา 3 วัน 3 คืน แล้วก็ต้องสถบออกมาอีกรอบ ตามองน้ำบางอย่างไหลลงมาตามขาตัวเองอย่างตกใจ ปากแทบพูดออกมาไม่เป็นคำ “ไอ้เชี่ย มึงปล่อย..” ดีนมองภาพตรงหน้าแล้วกลืนน้ำลายลงคอเบาๆ

“รอบสุดท้ายผมไม่ได้ใส่ถุงยางครับ” ยิ่งมองก็เหมือนยิ่งโดนกระตุ้น ร่างกายเริ่มรู้สึกถึงความต้องการอีกครั้ง ถ้าบอกพี่บุ๊คว่าขออีกจะโดนถีบไหมวะ

“ละ แล้วมึงก็ปล่อย นะ ในแบบนี้เลยหรอ”

“ครับ..” ดีนตอบเสียงเบา หูไม่ได้ฟังที่อีกคนพูดเลยสักนิด ตายังจ้องช่วงล่างไม่กระพริบตา คนที่หงุดหงิดจะด่าก็ยั้งปากไว้เมื่อเห็นว่าอีกคนไม่ได้มองหน้ากัน

“ไอ้.. ดีน มึงเก็บไอ้ที่ชี้หน้ากูลงเดี๋ยวนี้!” พอมองตามสายตาอีกคน อารมณ์หงุดหงิดก็เดือดปุดๆ กูแม่งเจ็บจนขาสั่น ยังจะมาโด่งต่อหน้ากูอีก

“พี่อย่าทักดิ” คนโดนทักสะดุ้ง

“คึกอะไรนักหนา ห๊ะ เดี๋ยวทุบให้หักเลยแม่ง”  มือดันอีกคนออกห่างจากตัว แต่อีกคนกลับขยับเข้ามาชิด กอดเอวอ้อน

“อย่าโมโหสิครับ”

“ไม่ต้องมากอดกู”

“พี่ครับ”

“เอามือออกจากเอวกูด้วย” บุ๊คหันหน้าหลบสายตาอ้อนที่ส่งมาแล้วตั้งหน้าตั้งตาแกะมือที่กอดเอวตัวเองออก แต่มืออีกคนก็เกาะแน่นไม่ยอมปล่อย

“พี่จะไปไหน”

“ห้องน้ำ”

“ผมพาไปเอง” ว่าแล้วก็รั้งเอวอีกคนให้เดินไปด้วยกัน บุ๊คขืนตัวไว้

“ไม่ต้อง”

“ขาพี่สั่นแบบนี้จะไปได้ไง”

“กูไปได้” มือดันอกอีกคนออกก่อนอะไรๆ มันจะตื่นตามกันไปด้วย อารมณ์ก็โดนจุดง่ายเหลือเกินแค่อีกคนสัมผัสร่างกายก็พานให้รู้สึกร้อนวาบส่งไปถึงส่วนนั้นแล้ว

“หยุดพูดครับ ผมพาไป”

“มึงบอกให้มันเลิกชี้หน้ากู” มือแทบตีไปบนสิ่งที่ชี้หน้าตัวเอง อีกคนรีบหันหลบ

“มีวิธีเอาลงอยู่ครับ”

“ก็รีบๆ เอามันลง”

“แต่พี่ต้องช่วยด้วย”

“ห๊ะ” ใบหน้าหันมองคนพูดอย่างไม่เข้าใจแต่ก็เหมือนจะเข้าใจตัวขืนเต็มแรงก่อนชะงักเมื่อมันสะเทือนไปถึงช่วงล่าง เปิดโอกาสให้อีกคนรั้งเอวพาเดินไป

“ปะ เข้าห้องน้ำกัน”

“ปล่อยกู!” ตะโกนไปก็เจ็บคอ สุดท้ายก็โดนพาเข้าไปในห้องน้ำอยู่ดี ตั้งใจจะมาอาบน้ำเพราะเหนี่ยวตัว  ไม่ใช่มาโดนทำซ้ำแบบนี้


คึกจนน่าหักทิ้งเป็นสองท่อน แม่ง ..




-ห้องน้ำ-


ร่างกายโดนดันชนอ่างล้างหน้าด้านหลัง ริมฝีปากตรงหน้าประกบจูบอย่างไม่รู้จักพอ มือบีบเค้นทั่วร่างปลุกอารมณ์เจ้าของร่างให้ตื่น แขนสอดเข้าไปใต้ขาแล้วออกแรงยกอีกคนขึ้นนั่งบนพื้นที่ว่างตรงอ่างล้างหน้า

บุ๊คตกใจรีบกอดคอคนตรงหน้าอย่างกลัวตกก่อนครางออกมาเมื่ออีกคนกดส่วนตื่นตัวเข้ามาช้าๆ  ขาพาดบนแขนสั่นเกร็งอย่างห้ามไม่อยู่

“จะ อึก เจ็บว่ะ” หน้าซบลาดไหล่อย่างหมดแรง เหมือนตัวเองโดนอีกคนดูดพลังไปหมดตัวแล้ว

“สุดท้ายนะ” พอเข้ามาสุดก็ขยับทันที เอวจะถอยหนีก็ติดมือหนาที่กระชับต้นขาและเอวแน่นพร้อมโถมเข้าใส่อีก

แขนกอดคอตรงหน้าแน่น ปากครางออกมาเสียงสั่น หูอื้อตาพร่าไปหมด ไม่ได้ยินอะไรนอกจากเสียงหอบหายใจของตัวเอง

เคยได้ยินคำว่า ฟ้าเหลือง ก็สงสัยว่าทำไมต้องเป็นฟ้าเหลืองวะ ตอนนี้เริ่มจะเข้าใจนิดหน่อยแล้ว


บุ๊คปลดปล่อยอีกครั้ง ปากเผลอกัดบ่าตรงหน้าแน่นเมื่ออีกคนขยับเร่งตามก่อนจะปล่อยออกมา แล้วขยับอีกสองสามครั้งก่อนหยุดลง อีกคนถอนตัวออก ปล่อยขาเขาลง

ใบหน้ายังซบบ่าหอบหายใจหนัก อีกคนกดจูบลงมาบนแก้มเบาๆ ร่างกายถูกพยุงลงจากอ่างล้างหน้า พอเท้าสัมผัสพื้นห้องน้ำ ขาก็สั่นยืนไม่อยู่

คนตรงหน้ากระชับกอดแน่นกลัวเขาลงไปกองกับพื้นทำให้ส่วนล่างเสียดสีกันเบาๆ แล้วก็ตกใจเมื่อรู้สึกถึงส่วนนั้นของอีกคนขยายตัวชนหน้าขา

“จะคึกไปไหน ห๊ะ” ปากอดพูดออกไปไม่ได้ อีกคนก็ตอบออกมาอย่างเขอะเขิน

“ก็พี่น่ารัก” แม่งอยากด่าแต่คิดคำด่าไม่ออกเลยพูดปฏิเสธแทน

“มะ ไม่” เสียงสั่นได้อีก กูควรปฏิเสธให้มันหนักแน่นกว่านี้ปะวะ ถามว่าอีกคนฟังไหม ถ้าฟังแล้วมันจะจับตัวเขาหันหลังให้แบบนี้หรอ

“สุดท้ายจริงๆ” อยากตะโกนใส่หน้าว่าก่อนหน้านี้มึงก็พูดแบบนี้

“ดีน ..”

“จับขอบอ่างล้างหน้าไว้ครับ” มือหนากดมือเขาให้จับขอบอ่างประคองตัวไว้ก่อนผละออกไปรั้งเอวเขาหาตัวเองแทน

บุ๊คหันตัวไปจะพูดก็เม้มปากแน่นเมื่อส่วนนั้นกดแทรกเข้ามากระแทกโดนจุดกระสันทันที

“อื้ออ” แม่นเหมือนจับวาง ขาสั่นแทบยืนไม่อยู่ มือกำขอบอ่างสั่นระริก

ดีนกระชับมือตรงเอวเร่งจังหวะจนคนตรงหน้าสั่นคลอนทั้งตัว ต้องการให้เสร็จเร็วจะได้อาบน้ำนอน ตอนนี้มันดึกมากแล้ว ยังต้องไปจัดการกับผ้าปูเตียงที่เละเทะเพราะเขาอีก

ตามจริงพวกเขาควรจะนอนแล้วตื่นมาตอนเช้า ถ้าพี่บุ๊คไม่ลุกออกมาจากเตียงด้วยสภาพที่ยังเปลือยเปล่าทั้งตัวแบบนี้ รอยจูบปะปลายบนร่างกาย เรียวขาที่มีน้ำเขาไหลลงมา แค่นี้อารมณ์ก็ถูกจุดขึ้นอย่างง่ายดาย


อยากหม่ำๆ ทั้งตัว คนอะไรโคตรน่ารักเลย

Fin.

----
คัทคู่หลักนะคะ