(องมิน) ไม้กันหมาของรุ่นพี่ ตอนพิเศษ สิ่งที่ซ่อนไว้

ไม้กันหมาของรุ่นพี่ ตอนพิเศษ

[CUT จากจอยลดา]


“ผมรักพี่” ปลายนิ้วลูบแก้มคนตรงหน้าแผ่วเบา “ผม
ไม่เคยมีความคิดจะปล่อยพี่เลยครับ”

“ซะ โซน” มินเรียกอีกคนเสียงสั่น

“หยุดร้องนะ ทำไมถึงร้องไห้เก่งขนาดนี้ครับ ไม่เหนื่อยหรอ หืม” เสียงทุ้มพูดอ่อนลงกว่าเดิม ปลายนิ้วยังเช็ดน้ำตาให้อีกคนอย่างเบามือ ตามองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกปวดหนึบในอก


เขาทำให้คนที่ตัวเองรัก ร้องไห้อีกแล้ว ..


“นะ เหนื่อย”

“งั้นก็พอแล้วครับ ไม่ร้องแล้ว”

“ยะ หยุดไม่ได้ โซน พี่..” เสียงสะอื้นพร้อมน้ำตาไหลลงมาตามคำพูด โอโซนมองใบหน้าที่เลอะไปด้วยคราบน้ำตาแล้วตัดสินใจ

“ผมหยุดให้เอง” พูดแล้วเลื่อนใบหน้าเข้าหาพร้อมกดจูบบนริมฝีปากบางช้าๆ เสียงสะอื้นยังคงดังให้ได้ยินเป็นระยะ

ปลายนิ้วเกลี่ยแก้มนวลในมือ ปากค่อยดูดดึงริมฝีปากล่างเบาๆ ก่อนขยับศรีษะเปลี่ยนมุมให้ริมฝีปากประกบกันพอดีแล้วเบียดจูบลงไป แขนรวบเอวอีกคนขึ้นมานั่งคร่อมตักตัวเอง

มินเคลื่อนตัวตามแรงดึงนั้น มือเกาะไหล่ตรงหน้าอย่างประหม่าก่อนเลื่อนไปโอบลำคอแกร่งไว้ น้ำตาหยุดไหลตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ตอนนี้เขารับรู้แค่สัมผัสอ่อนโยนจากอีกคนที่มอบให้กัน ปลายลิ้นเกี่ยวกะหวัดตอบลิ้นร้อนที่เข้ามาสำรวจภายในอย่างเงอะงะ  นิ้วขยุ้มผมในมือด้วยความรู้สึกวาบหวามในอก

บทจูบยาวนานทำให้เขาผ่อนลมหายใจไม่ทัน คนด้านล่างเหมือนรู้ก็ยอมผละออกไป ลมหายใจร้อนเป่ารดผิวของกันและกันทำให้รู้สึกขนลุกซู่ทั่วร่าง  ก่อนริมฝีปากจะเลื่อนกดจูบตามกรอบหน้าพานให้คนในอ้อมแขนรู้สึกสั่นสะท้านในอก

ใบหน้านวลเอียงหลบสัมผัสเปิดโอกาสให้อีกคนได้สำรวจลำคอขาวถนัดขึ้น  ริมฝีปากกดจูบผิวคอไล้ลงมาถึงปกเสื้อ มือก็บีบเค้นผิวใต้เนื้อผ้าตัวบางช้าๆ อารมณ์ทั้งคู่กำลังเตลิดไปไกล แต่คนด้านล่างก็พูดเตือนอีกคนและ ตัวเอง

“ถ้าอยากให้หยุดก็ห้ามผมตอนนี้เลย” คนบนตักลืมตาขึ้น นัยน์ตาสั่นมองมาอย่างไม่มั่นใจ พอยังเงียบไม่ตอบ เขาก็พูดเสียงเข้มกว่าเดิม

“พูดห้ามเดี๋ยวนี้ครับ” มินไม่พูดอะไรกลับรั้งอีกคนเข้าหาตัวเองแทนคำตอบ

โอโซนมองการกระทำนั้นแล้วความอดกลั้นสิ้นสุดทันที ริมฝีปากดูดผิวแถวไหปลาร้าอย่างแรงจนร่างในอ้อมแขนสะดุ้งเฮือก มือเค้นผิวผ่านเนื้อผ้าอย่างหนักก่อนเลื่อนมือเข้าไปด้านในแล้วเค้นไปทั่วตามแรงอารมณ์ที่ปะทุขึ้น คนด้านบนเผลอเบียดสะโพกลงมาทำให้โอโซนครางเสียงต่ำในลำคอ

“อืมมม”

“อะ อื้อ” คนด้านบนก็หลุดเสียงออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ สัมผัสของอีกคนทำเจ้าตัวหัวหมุน

ริมฝีปากเลื่อนจากไหปลาร้าลงมาช่วงอก ตามองจุดนูนที่ดันผ่านเสื้อผ้าออกมาแล้วตัดสินใจกดจูบลงไป คนบนตักสะดุ้งจะขยับหนี แต่ก็ทำได้แค่นั่งหอบหายใจอยู่ที่เดิม มือบีบไหล่ตรงหน้าแน่นเมื่ออีกคนขบลงบนยอดอกสลับกับใช้ปลายลิ้นดุนดันจนเนื้อผ้าชุ่มไปด้วยน้ำลายแล้วขยับไปทำอีกข้างไม่ให้น้อยหน้ากัน

“ซะ โซน อะ อึก” มินเรียกอีกคนอย่างทนไม่ไหว มือกำไหล่ในมือจนเกร็ง ส่วนล่างเริ่มมีปฏิกิริยา

“หืม” เสียงตอบรับในลำคอเบาๆ แต่ไม่หยุดสิ่งที่ทำ

“พะ พี่ มัน.. อื้อ!” มินยังไม่ทันได้บอกให้อีกคนเข้าใจก็สะดุ้งตกใจเมื่อส่วนอ่อนไหวของตัวเองโดนกอบกุมไม่ทันตั้งตัว

“ชู่ว ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร” เสียงทุ้มกระซิบข้างหูพร้อมริมฝีปากที่กดจูบตามลงมาคล้ายปลอบประโลม

มินลดอาการตื่นตระหนกลงก่อนส่งเสียงครางออกมาแทนเมื่อมือนั้นขยับรูดช้าๆ คนโดนกระทำไม่รู้จะทำยังไงเลยซบหน้าบนลาดไหล่ ปล่อยให้อีกคนจัดการส่วนนั้นของตัวเอง

มือขยับส่วนที่ตื่นสู้อย่างไม่เร่งรีบ ริมฝีปากขบเม้มผิวที่พ้นออกมาจากปกเสื้อตัวบางจนขึ้นสีจางๆ คนบนตักขยับตัวด้วยความเสียวกระสัน สะโพกเบียดตักคนด้านล่างอย่างหนักจนเจ้าตัวก็ใกล้ทนไม่ไหวแล้วเลยขยับเร่งส่วนนั้นจนอีกคนกลั้นไม่ไหวปลดปล่อยออกมา

“แฮ่ก แฮ่ก อึก” มินทิ้งตัวซบไหล่ตรงหน้าอย่างหมดแรงก่อนร่างกายจะโดนดันให้นอนราบลงบนพื้นห้อง  ตาปรือมองการกระทำนั้นไม่ได้เอ่ยห้ามอะไร

"ผมไม่ไหวแล้วครับ” มือจัดการดึงกางเกงและชั้นในคนด้านล่างออกแล้วตัวเองก็แทรกตัวเข้ามาตรงหว่างขาเปลือยเปล่า เข่าสอดใต้ข้อพับทำให้ขาอีกคนพาดตักตัวเอง มินดันตัวขึ้นเรียกคนตรงหน้าเสียงสั่น

“ซะ โซน” โอโซนโน้มตัวมาหา มือลูบแก้มคนที่มองมาอย่างตื่นๆ

“ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร” ปากพูดปลอบข้างหูให้คลายความกังวลพลางดันไหล่ให้กลับไปนอนลงตามเดิม

มืออีกข้างเลื่อนลงไปด้านล่าง ปลายนิ้วปาดสิ่งที่อีกคนปลดปล่อยออกมาเป็นตัวช่วยเพื่อลดอาการบาดเจ็บ แต่อาจจะช่วยได้ไม่มาก ตอนนี้อุปกรณ์อะไรก็ไม่พร้อมสักอย่าง โอโซนพอรู้มาบ้างว่าผู้ชายกับผู้ชายต้องทำทางไหน ถ้าไม่เตรียมพร้อมให้ดีฝ่ายรับจะบาดเจ็บจนเลือดออกได้ แต่จะให้เขาทิ้งอีกคนไปซื้อของตอนนี้มันก็..ตาสบกับแววตาที่มองมา สมองก็ตัดทุกอย่างทิ้งแล้วมองแค่คนที่นอนรออยู่อย่างเดียว

พอมือเลื่อนสัมผัสปากทางเข้า ร่างกายอีกคนก็สะดุ้งเฮือก สายตามองมาอย่างหวั่นๆ เขากระซิบปลอบพร้อมกดปลายนิ้วคลึงช่องทางให้ลดอาการเกร็ง พอหูได้ยินเสียงครางแผ่วดังในลำคอ โอโซนก็กดแทรกเข้าไปด้านในทันที แต่ก็ได้แค่ปลายนิ้วเมื่อร่างกายเกร็งตัวต่อต้านสิ่งแปลกปลอมที่รุกรานเข้ามา

“จะ เจ็บ อึก” มินสะอื้น ร่างกายเครียดเกร็งด้วยความเจ็บปวด เสียงปลอบข้างหูเรียกให้เขาลืมตาขึ้น ตามองภาพผ่านม่านน้ำตาแล้วเรียกคนตรงหน้า

“ซะ ฮึก โซน เจ็บ” โอโซนได้ยินแบบนั้นใจก็อ่อนยวบ เสียงในหัวแบ่งเป็นสองฝั่ง แต่เสียงสะอื้นก็ดังกลบทุกอย่างในหัวหายไป  ตามองใบหน้าตรงหน้าแล้วตัดสินใจดึงนิ้วออก ตัดใจพาอีกคนไปนอนส่วนตัวเองจะไปจัดการกับสิ่งที่คับแน่นในกางเกงต่อในห้องน้ำ แต่อีกคนกลับเข้าใจเป็นอย่างอื่น เจ้าตัวลุกขึ้นมารั้งแขนเขาไว้ไม่ปล่อย

“ปะ ไปไหน”

“พี่มินปล่อยก่อน” โอโซนขบกรามพูดอย่างใจเย็น

นอกจากไม่ปล่อยแล้ว มินยังดึงอีกคนเข้าหาตัวเองจนร่างกายช่วงล่างเสียดสีกันเบาๆ ทำให้โอโซนหลุดครางออกมาเสียงต่ำ เจ้าตัวพยายามคุมตัวเองไม่ให้สติหลุด แล้วพูดออกไปเสียงนิ่ง

“บอกให้ปล่อย”

“มะ ไม่เอา” ปากเอ่ยออกไปเสียงสั่น หน้าซบไหล่อีกคน มือก็กอดเอวแน่นไม่ปล่อย

โอโซนเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว กลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยขึ้นมากระทบจมูกทำให้อารมณ์ที่ถูกกดไว้รุนแรงกว่าเดิม ถ้าอีกคนไม่ปล่อยเขาตอนนี้ ถึงบอกเจ็บเป็นร้อยครั้ง เขาคงหยุดให้ไม่ได้แล้ว..

“ปล่อย” เสียงทุ้มพูดเข้มขึ้น

กลุ่มผมซบตรงไหล่ขยับส่ายไปมาไม่ยอมแล้วความอดทนก็แตกกระจายทันที มือรั้งท้ายทอยอีกคนเข้ามาแล้วเบียดจูบอย่างหนักหน่วง ปลายนิ้วกดแทรกกลับไปด้านในอีกครั้ง

“อื้อ!” อีกคนจะขยับเอวหนี โอโซนดันร่างกายตรงหน้านอนลงก่อนริมฝีปากจะผละจูบออกมาขบเม้มบนยอดอกแทนเพื่อเลี่ยงความสนใจ

“อะ อื้ออ”

ปลายนิ้วขยับดันเข้าไป ผนังโดยรอบพากันตอดรัดจนโอโซนแทบคุมสติตัวเองไม่อยู่ แต่ก็พยายามข่มมันไว้ กระทั่งสามารถเข้าไปได้จนสุดโคน เขาก็ทิ้งค้างให้อีกคนได้ปรับตัว

ร่างกายใต้ร่างสั่นระริก หน้าอกกระเพื่อมตามการหายใจที่หอบหนัก เขาได้ยินคนด้านล่างเรียกเสียงเบาก็ก้มลงบดจูบริมฝีปากแดงระเรื่อตรงหน้า อีกคนก็ตอบรับอย่างดี แขนสั่นๆ ยกมากอดคอเขาแน่น พอรู้สึกว่าช่องทางคลายความเกร็งแล้ว มือก็ขยับนิ้วถอนออกแล้วดันกลับเข้าไปใหม่ช้าๆ ก่อนเร็วขึ้นแล้วดันอีกนิ้วตามเข้าไป

“อื้ออ” มินขยับตัวด้วยความรู้สึกอึดอัดปนเจ็บ แต่ก็ไม่ได้ผลักคนด้านบนออกกลับรั้งเข้าหาตัวเอง เข่าเผลอแยกออกอย่างไม่รู้ตัว

มือปลดกระดุมเสื้ออีกคนออก ปากผละจูบออกมาจัดการกับจุดบนอกที่ปราศจากสิ่งขวางกั้นแทน มินแอ่นอกขึ้นทันทีด้วยความเสียวกระสั่น มือกำไหล่อีกคนแน่น นิ้วที่สามถูกดันเข้าไปแล้วขยับเร่งไม่ให้ขาดจังหวะ ใบหน้าชื้นเหงื่อเงยขึ้น ปากอ้าหอบหายใจหนัก ส่วนที่ปลดปล่อยไปแล้วตื่นตัวอีกครั้งจนตัวเองยังตกใจ

สัมผัสที่หน้าอกกับส่วนล่างทำงานประสานกันจนมินพูดไม่ออกได้แต่นอนครางจนเสียงแห้ง อีกนิดเขาก็จะปล่อยออกมาเป็นรอบที่สอง ก่อนจะเป็นแบบนั้นทุกอย่างก็หยุดชะงักกึก ตาลืมมองคนด้านบนที่ผละออกไป ความรู้สึกวูบโหวงปะทุขึ้นในอกทันที

“ซะ ฮึก โซน” เสียงสะอื้นเรียกให้คนที่ผละออกไปถอดกางเกงกลับมาพร้อมกดจูบซับน้ำตาคนด้านล่างแผ่วเบา

“ร้องทำไม หืม”

“ซะ โซน” สายตาสบคนด้านบนอย่างสั่นไหว

“จะเริ่มแล้วนะ ถ้าเจ็บก็กัดไหล่ผม”  มินพยักหน้าก่อนร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อส่วนนั้นกดเข้ามาไม่ทันตั้งตัว

“โอ๊ย! อะ อึก เจ็บ มะ ไม่เอา” โอโซนขบกรามแน่น แรงตอดรัดภายในทำเขาวูบ แต่เสียงสั่นๆ ก็เรียกสติเขากลับมา

“อย่าเกร็งครับ”

“จะ เจ็บ อึก” โอโซนหยุดชะงัก ปากกดจูบข้างแก้มแล้วเลื่อนกระซิบข้างหูอีกคน

“หายใจลึกๆ แบบนั้นแหละ ครับ” พอช่องทางเริ่มคลายเขาก็ดันเข้าไปอีก

“โซน มะ มัน” มินกอดคออีกคนแน่น ริมฝีปากเม้มเข้าหากันกลั้นความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุด เขาพยายามทำตามที่อีกคนบอก แต่มันไม่ดีขึ้นเลย น้ำตาไหลลงมาอย่างห้ามไม่ได้ คนด้านบนเลื่อนมาประกบจูบพร้อมกับบดคลึงยอดอกเพื่อเบนความสนใจอีกครั้ง เสียงสะอื้นเปลี่ยนเป็นเสียงครางแผ่วเบา

โอโซนเข้าไปได้ครึ่งทางก็หยุดก่อนตัดสินใจถอนออกแล้วดันกลับเข้าไปใหม่ เรียกเสียงอึกอักในลำคอคนด้านล่างดังขึ้น เขาทำแบบเดิมซ้ำอีกครั้งจนสามารถดันเข้าไปได้เกือบสุด ริมฝีปากผละจูบออกมาให้อีกคนได้หายใจถนัดขึ้น เสียงหายใจหอบหนัก ใบหน้าแดงก่ำจนน่าสงสาร เขาเอื้อมมือลูบผมอีกคนเบาๆ

“ผ่อนคลายหน่อยครับ พี่รัดผมจนเจ็บไปหมดแล้วนะ” มินได้ยินแบบนั้น ใบหน้าที่แดงก่ำอยู่แล้วก็เห่อร้อนลามไปทั่วลำคอ เรียกสายตาเอ็นดูจากคนมองทันที ปากอึกอักจะพูดอะไรสักอย่างก็ต้องเม้มเข้าหากันแน่นเมื่ออีกคนถอนออกแล้วดันส่วนนั้นกดลึกเข้ามาอีก

“อื้อออ” ใบหน้าเชิดขึ้น หูตาอื้อไปหมด มินฟังสิ่งที่อีกคนพูดไม่รู้เรื่องเหมือนหูได้ยินแค่เสียงตุบๆ ของหัวใจตัวเองเต้นกระหน่ำอย่างน่ากลัว

“หมดแล้วครับ” โอโซนฝืนดันจนส่วนล่างแนบชิดกันก็ค้างไว้ให้อีกคนได้พัก เขายืดตัวขึ้น ตาไล่มองภาพตรงหน้าแล้วเอวก็เผลอขยับออกแล้วดันเข้าช้าๆ จากความตั้งใจแรกจะให้คนด้านล่างพักก่อน

“อื้อออ” ใบหน้าอีกคนสะบัดไปอีกทาง มือที่กำไหล่เขาสั่นระริก เขาหยุดค้างรออีกคนปรับตัวอีกนิด มือดันสาบเสื้อเปิดออกแล้วกดคลึงจุดนูนบนอกเบาๆ

“ซะ อื้ออ โซน” คนด้านล่างปรือตาเรียกเขาเสียงเบา

“หืม” โอโซนต้องเกร็งสะโพกตัวเองไว้ไม่ให้เผลอตัวขยับกระแทกเข้าไป เพราะกลัวทำอีกคนบาดเจ็บ

“อึดอัด ทะ อื้ออ ทำอะไรสักอย่าง” มือกระตุกเสื้อเขาอย่างออดอ้อนทำให้เส้นความอดทนขาดพรึงทันที

“อื้อ!” คนใต้ร่างเม้มปากแน่นเมื่ออีกคนขยับกระแทกเข้ามาอย่างแรงจนโดนจุดบางอย่างภายในทำให้ร่างกายเสียววูบทั่วร่าง

โอโซนมองปฏิกิริยานั้นแล้วกระแทกสวนเข้าไปจุดเดิมซ้ำอีกสองสามครั้งเพื่อให้แน่ใจ อีกคนเอื้อมมือสั่นเทาของตัวเองมาบีบแขนเขาแน่นอย่างคนทำอะไรไม่ถูก

“ซะ โซน แฮ่ก แฮ่ก มัน”

“ครับ” พูดแค่นั้น แขนก็สอดเข้าไปใต้ขาอีกคนบังคับให้อ้าออกแล้วขยับดันส่วนนั้นเข้าออกช่องทางที่ตอดรัดอย่างช้าๆ ก่อนไต่ระดับขึ้นจนร่างกายคนด้านล่างสะเทือนตามแรงที่โถมลงไปอย่างหนักหน่วง

คนโดนกระทำเชิดหน้าขึ้นปากครางปนหอบหายใจหนัก จังหวะเร่งเร้าทำเอาเขาแทบขาดใจ ส่วนที่ตื่นตัวสั่นระริกใกล้ปลดปล่อยอีกครั้งแล้วไม่นานก็ปล่อยออกมาอย่างกลั้นไม่ไหว อีกคนเห็นแบบนั้นก็เร่งตาม

“ชะ ช้า อื้ออ” นอกจากจะไม่ช้าลงแล้วกลับเร็วขึ้นจนน่าใจหาย จังหวะที่ส่งมาทำให้สมองคิดอะไรไม่ออกทำได้แค่บีบไหล่อีกคนแน่น แล้วไม่นานคนด้านบนก็ปลดปล่อยออกมาตามคนใต้ล่าง เสียงหอบหายใจดังก้องไปทั่วห้อง

มินสะดุ้งเฮือกเมื่อบางอย่างถูกปล่อยเข้ามาด้านในอย่างแรงจนร้อนวูบไปทั่ว ตาปรือมองคนด้านบนที่ปล่อยขาเขาลงแล้วโน้มตัวลงมากดจูบริมฝีปากเขาแผ่วเบา

“ขอโทษครับ ผมไม่มีถุงยาง” มินส่ายหน้า ถ้าสนใจเรื่องนี้คงห้ามตั้งแต่อีกคนดันตัวเขานอนลงแล้ว ถึงจะรู้ว่าควรใช้ แต่มันก็.. ขนาดนี้แล้ว

“เจ็บหลังมากไหม” พร้อมเอื้อมมือมาซับใบหน้าที่ชื้นเหงื่อเบาๆ

“จะ เจ็บ” มินตอบพลางขยับตัวอย่างเขอะเขินเมื่อกิจกรรมเหมือนพายุเมื่อครู่จบลง แล้วส่วนนั้นก็ยังค้างอยู่ในช่องทางเขา

“หลับเลยก็ได้นะ ผมทำความสะอาดให้เอง” พูดแล้วค่อยถอนตัวเองออกมาเรียกเสียงครางจากคนด้านล่างเบาๆ ตาเลื่อนมองช่องทางที่บวมช้ำจากการกระทำตัวเองแล้วใจก็ปวดหนึบขึ้นมา ขนาดระวังแล้วก็ยังทำให้อีกคนเจ็บ

“โซน..”

“หลับเลย ผมจัดการให้”

“มะ ไม่เอา” มินฝืนขยับขาสั่นระริกของตัวเองเข้าหากันแล้วดึงชายเสื้อปิดกั้นสายตาที่ยังจ้องตรงนั้นไม่เลิก แต่ก็ติดร่างกายอีกคนที่ยังนั่งอยู่หว่างขาตัวเอง

“มันต้องเอาออก ปล่อยไว้ไม่ได้” อีกคนส่ายหน้า

“อ้าขาออก”

“มะ ไม่” มือกระชับชายเสื้อตัวเองแน่น รู้ว่ามันบังอะไรไม่ได้มาก แต่ขอหน่อยเถอะ ตอนนี้เขาอายจนอยากแทรกพื้นหนีอยู่แล้ว

“แค่เอาน้ำออกครับ ไม่ได้ทำซ้ำ” มินสะดุ้งเมื่อได้ยินว่าทำซ้ำ เขาไม่ไหวแล้วนะ ใบหน้ายังคงส่ายปฏิเสธเหมือนเดิม

“ไม่เอา..”

“พี่มิน ผมจะได้เช็ดตัวให้ไง” โอโซนอยากกระชากมือคนดื้อออกเองเหมือนกัน แต่กลัวอีกคนตกใจ แค่นี้เขาก็ทำให้อีกคนอ่อนไหวมากพอแล้ว

“พะ พี่”

“ง่วงจะแย่แล้วครับ เลิกฝืนเถอะ”

“กะ ก็ได้” สิ้นเสียงคนด้านล้างค่อยขยับขาแยกออกจากกัน เผยให้เห็นช่องทางที่มีน้ำขุ่นขาวเลอะออกมา

“บะ เบาๆ นะ”

“เบาๆ” ทันทีที่ปลายนิ้วถูกดันกลับเข้าไป มินก็เอื้อมมือมาบีบแขนเขาทันที ช่องทางด้านในตอดรัดจนต้องขบกรามตัวเองแน่น

“โซน อึก จะ เจ็บ” น้ำตาไหลลงมาอย่างห้ามไม่อยู่ โอโซนพูดปลอบเสียงเบา

“ไม่ร้องครับ” ยิ่งควานกวาดสิ่งตกค้างภายในออกมา ร่างกายคนด้านล่างก็ยิ่งสั่น ตามองรอยเลือดสีจางที่ปะปนออกมากับน้ำของตัวเองแล้วใจก็กระตุก เลือดออกจนได้..

“ซะ โซน”

“เสร็จแล้ว” ปลายนิ้วถอนออกไป มินหายใจคล่องคอมากขึ้น ตาปิดลงอย่างอ่อนแรง



Fin.

คัทคู่รอง ฝากด้วยนะคะ